معصومین علیهم السلام روزۀ ماه شعبان را بسیار سفارش نموده اند، و برای کسی که نمی تواند تمام ماه را روزه بگیرد فرموده اند سه روز آخر آن را روزه بدارد تا اجر و پاداش تمام ماه را به برکت لطف و رحمت الهی درک نماید.
در کتاب من لا یحضره الفقیه از حضرت صادق علیه السلام آمده است:” من صام ثلاثة ایام من آخر شعبان و وصلها بشهر رمضان کتب الله له صوم شهرین متتابعین” کسی که سه روز آخر از ماه شعبان را روزه بدارد و آن را به ماه رمضان وصل کند پروردگار روزۀ دو ماه ( شعبان و رمضان) را برای او می نویسد[ و اجر و پاداش دو ماه را به او می دهد!!].
اهل بیت علیهم السلام خود سازی در ماه شعبان و آمادگی برای ماه رمضان را به پیروان خود بسیار سفارش نموده اند، از جمله در حدیثی که ابا صلت رحمة الله علیه از حضرت رضا علیه السلام نقل می فرماید آمده است: در آخرین جمعۀ ماه شعبان خدمت حضرت شرفیاب شدم حضرت به من فرمودند:” یا ابا الصلت! ان شعبان قد مضی اکثره و هذه آخر جمعة منه فتدارک فی ما بقی منه تقصیرک فی ما مضی منه و علیک بالإقبال علی ما یعنیک و ترک ما لا یعنیک و… ” ای ابا صلت! همانا اکثر ماه شعبان گذشت و این آخرین جمعۀ آن می باشد، از باقیماندۀ آن جبران مافات و آنچه گذشته را بکن و به سوی آنچه لازم و ضروری است روی آور و از آنچه که مربوط به تو نمی باشد و برایت مفید نیست چشم بپوش و در گذر، و بیش از پیش دعا بخوان و طلب مغفرت کن و تلاوت قرآن بنما، و از گناهانی که داری طلب مغفرت کن تا با اخلاص کامل وارد ماه خدا ( ماه رمضان) بشوی، و هر امانتی ( بین تو و خدا، و بین تو و اهل بیت و بین تو و مردم) بر ذمۀ تو می باشد آن را قبل از حلول ماه رمضان ادا کن، و قلب خود را از دشمنی با مؤمنین پاک بنما و …
چه خوب است از این فرصت باقی مانده استفاده کرده و به فرمان حضرت گوش فرا داده تا با قلبی پاک و روحی با صفا به میهمانی پروردگار برویم آن گاه بهترین و بیشترین استفاده را از ماه خدا و ماه قرآن می بینیم.
السلام علیک یا بقیة الله من الصفوة المنتجبین، أشهد أنک الحقّ الثابت الذی لا عیب فیه و أنّ وعد الله فیک حقٌ، لا ارتابُ لطول الغیبة و بعد الأمد، و لا اتحیر مع من جهلک و جهل بک، منتظرٌ متوقعٌ لأیامک و أنت الشافع الذی لا تنازع و الولی الذی لا تدافع، ذخرک الله لنصرة الدین